অনুবাদৰ পৰা কিয়দংশঃ

অনুবাদৰ পৰা কিয়দংশঃ

২০০৯ চনৰ ২৬ জানুৱাৰী - সোমবাৰ, ভাৰতবৰ্ষৰ ৫৯ তম গনতন্ত্ৰ দিৱস৷ মোৰ এই কাহিনীৰ আৰম্ভনি সেইদিনাৰ পৰাই৷ আচলতে আমাৰ দেশে ইংৰাজৰ হাতৰ পৰা স্বাধীনতা পোৱাৰ দিনটো ১৯৪৭ চনৰ ১৫ আগষ্টহে, তথাপিও দেশখনৰ নেতাহ’তে ঠিক কৰিলে যে ঘৰৰ বাহিৰত অনুষ্ঠান পাতিবৰ বাবে সেই মাহতো একেবাৰেই সুবিধাজনক নহয়৷  আগষ্ট মাহৰ মাজভাগটো গ্ৰীষ্ম কাল, গেলেপা লগা গৰমৰ সময়৷ তাতোকৈ জানুৱাৰী মাহৰ শেষ ভাগটো বহুত ভাল৷ সেয়ে তেওঁলোকে ২৬ জানুৱাৰী তাৰিখটো ঠিক কৰিলে৷ সেইদিনটোতে স্বাধীন ভাৰতে সংবিধানখন গ্ৰহন কৰা হৈছিল৷ নেতাহ’তে দিনটো ৰাষ্ট্ৰীয় বন্ধৰ দিন ঘোষনা কৰিলে - নাম থ’লে ৰিপাব্লিক দে’, গণতন্ত্ৰ দিৱস৷

জানুৱাৰী মাহৰ শেষৰ ফাললৈ ঠাণ্ডাটো কমে, বেলি উঠিলে কুৱঁলীয়ে ঢকা ৰাতিপুৱাটো এটা উজ্জ্বল পুৱালৈ ৰূপান্তৰিত হয়৷ ফুল ফুলাৰ সময় এইটো, চৰাইৰ কল-কাকলিৰে মুখৰিত হৈ থকাৰ সময় এইটো৷  গণতন্ত্ৰ দিৱস ভাৰতীয় কেলেণ্ডাৰত এটা উল্লেখযোগ্য দিন৷ এইটোৱেই দেশখনৰ একমাত্ৰ উৎসৱ যিটো হিন্দু, মুছলমান, খ্ৰীষ্টান, বৌদ্ধ, শিখ, জৈন, পাৰ্চী আদি সকলো ধৰ্মৰ লোকে সমানে উপভোগ কৰে৷ প্ৰতিখন ৰাজ্যৰ ৰাজধানীত ৰাষ্ট্ৰীয় পতাকা উত্তোলন কৰা হয়৷ পুলিছ আৰু স্কুল কলেজৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে সমদল পেৰেড কৰে৷

আচল কথা হ’ল এইদিনাই ভাৰতবৰ্ষৰ বিভিন্নতা আৰু সেনাবাহিনীৰ মাহাত্ম্যৰ যি প্ৰদৰ্শন হয় সেইয়া এক বিৰল অনুষ্ঠান৷ টেংক, অস্ত্ৰ সংযোজিত বাহন, ৰকেট উৎক্ষেপনৰ প্ৰতিৰূপ, বৰটোপৰ ধ্বনি আৰু হাতত খোলা তৰোৱাল লৈ উট আৰু ঘোৰাৰ পিঠিত উঠি অহা যুঁজাৰু সেনা আৰু তাৰ পিছে পিছে ৰাজ্যসমূহৰ কলা-কৃষ্টি, বিভিন্ন প্ৰাপ্তি-স্বীকৃতিৰ  নমুনা আৰু থলুৱা নৃত্য প্ৰদৰ্শনৰ শোভাযাত্ৰা৷ পুৱতি নিশাৰ পৰাই ৰাজপথৰ দুয়োকাষে দৰ্শকৰ আগমন আৰম্ভ হয়৷ ৰাজপথ নামৰ এই বহল পথটোৰ আৰম্ভনি হৈছে ৰাইচিনা পাহাৰৰ ওপৰত থকা ৰাষ্ট্ৰপতি ভৱনৰ পৰা৷  ‘নৰ্থ ব্লক’ আৰু ‘চাউথ ব্লক’ বুলি কোৱা দুয়োটা সচিবালয়ৰ মাজেদি পথটো ক্রমশঃ নামি আহি শেষ হৈছেহি ‘ইণ্ডিয়া গেইট’ বুলি কোৱা যুদ্ধ-স্মাৰক চিহ্নৰ বৃহৎ পকী তোৰণখনত, য’ত প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধ, ১৯১৯ চনৰ তৃতীয় আফগান যুদ্ধ আৰু ১৯৭১ চনত পাকিস্থানৰ লগত হোৱা যুদ্ধত নিহত বীৰ সেনাসকলৰ নাম খোদিত হৈ আছে৷ দেশমাতৃৰ বাবে প্ৰাণ আহুতি দিয়া বীৰ সন্তানসকলৰ স্মৃতিত ইণ্ডিয়া গেইটৰ মধ্যভাগত প্ৰজ্বলিত হৈ আছে এভাগ অক্ষয় বন্তি – দিন ৰাতি অৰ্হনিশে৷

আপুনি জানিবলৈ বিচাৰিব পাৰে, অহিংসাৰ পূজাৰী গান্ধীৰ দেশত এই মাৰণাস্ত্ৰ আৰু সামৰিক শক্তিৰ প্ৰদৰ্শনৰ কাৰন কি? আচল সত্যটো হৈছে আমি ভাৰতীয়সকল স্বভাৱতেই স্ব-বিৰোধী চৰিত্ৰৰ লোক৷  আমি এহাতে জগতলৈ শান্তিৰ বাণী প্ৰেৰণ কৰো আৰু আনহাতে নিজৰ ঘৰৰ চোতালত যুদ্ধৰ আখৰা কৰোঁ৷ নিকা অন্তৰ আৰু ব্ৰহ্মচৰ্য্যৰ কথা কোৱা আমাৰ মন বেছিভাগ সময়েই আধিকাৰ কৰি থাকে যৌন চিন্তাই৷ সত্য কথাটো হ’ল এই চৰিত্ৰইহে আচলতে আমাক আমোদজনক কৰি ৰাখিছে৷  যি কি নহওক, এই অস্ত্ৰ শক্তি প্ৰদৰ্শনৰ দুদিন পিছতেই বিজয় চকত স্থলসেনা, নৌ-সেনা আৰু বায়ু-সেনাৰ ‘বিটিং ৰিট্ৰিট’ নামৰ অনুষ্ঠানটো পতা হয়৷ সেইদিনা কিন্তু অস্ত্ৰ নহয় - বাঁহী, ক্লেৰিঅ’নেট, ট্ৰাম্পেট, দ্ৰাম, বেগপাইপাৰ বজাই জোৱানসকলে সমদল কৰে৷ গনতন্ত্ৰ দিৱস সমাৰোহৰ সমাপ্তি  হয় এই অনুষ্ঠানতে সৃষ্টি কৰা সুৰ সমলয় - গান্ধীজীৰ প্ৰিয় ‘‘এবাইদ উইথ মি’’ সংগীতৰ মুৰ্চ্ছনাৰে৷ তাৰ এদিন পিছত, ৩০ জানুৱাৰী, অৰ্থাৎ যিদিনা আমি গান্ধীজীক হত্যা কৰিছিলো, সেইদিনা আমাৰ নেতাহ’ত ৰাজঘাটত সমবেত হয় আৰু বাপুৰ সমাধিস্থলত থকা ক’লা শিলছটাত, য’ত আমি তেওঁৰ শৰীৰটো এপাচি ক’লা ছাইলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিছিলো, তাত ফুল ছটিয়ায়৷ আমি এনে ধৰনৰ মানুহেই, আৰু সেই কাৰনেই আমি আমোদজনক মানুহ!

(খুশৱন্ত সিঙৰ “ছানছেট্‌ ক্লাব” নামৰ উপন্যাসখনৰ  আৰম্ভণি এনেকৈয়ে হৈছে..)