এয়াৰপৰ্টৰ অৰেট আৰু মোৰ আত্মকথাঃ

এয়াৰপৰ্টৰ অৰেট আৰু মোৰ আত্মকথাঃ

২০০৮ চনৰ ২৭ মাৰ্চ, বৃহস্পতি বাৰ ৷ সেইদিনাই লণ্ডণৰ আটাইতকৈ ব্যস্ত বিমানকোঠ হিথ্ৰুৰ (Heathrow Airport) পাঁচ নম্বৰ টাৰ্মিনেলটো (Terminal-5) যাত্ৰীৰ বাবে মুকলি কৰি দিয়াৰ কথা৷ ইংলণ্ডৰ ৰাণী দ্বিতীয়া এলিজাবেথে টাৰ্মিনেল ভৱনটো বাৰ দিনৰ আগতেই ১৪ মাৰ্চত উদ্ধোধন কৰি গৈছে৷ বৃটিছ এয়াৰৱেজ (British Airways) নামৰ এয়াৰলাইনটোৱে ব্যৱহাৰ কৰিব লগা এই ভৱনটোৰ সকলো আয়োজন ইতিমধ্যে সমাপ্ত হৈছে৷ ২৭ মাৰ্চৰ পুৱতি নিশা নিৰ্ধাৰিত সময় মতেই হংকঙৰ পৰা অহা বি.এ.-২৬ (BA26) নামৰ বিমানখন আহি ৪ বাজি ৫০ মিনিটত অৱতৰণ কৰিলেহি ৷ এই বিমানখনৰ যাত্ৰীসকল এই নতুন টাৰ্মিনেল ভৱনটোৱেদিয়েই প্ৰথম বাৰৰ বাবে বাহিৰলৈ ওলাই আহিব ৷ টাৰ্মিনেলটোৰ পৰা পেৰিছলৈ যাত্ৰা আৰম্ভ কৰিব লগা বি.এ.-৩০২ (BA302) নামৰ বিমানখনৰ যাত্ৰী পল ৱাকাৰেই ভৱনটোত উপস্থিত হোৱা প্ৰথম যাত্ৰী৷ তেওঁৰ হাতত বৰ্ডিংকাৰ্ডখন ৪ বাজি ৩০ মিনিটত ব্ৰিটিছ এয়াৰৱেজৰ মূৰব্বী বিষয়া (CEO) উইলি ৱাছে নিজে তুলি দিছে! সকলোৰে হিয়া থৌকি-বাথৌ ৷

তাৰপিছতে টাৰ্মিনেলটো পৰিচালনাৰ দায়িত্বত থকা বিষয়া সকলে অনুভৱ কৰিলে ক’ৰবাত যেন কিবা এটা গণ্ডগোল হৈছে – কি হৈছে, কি হৈছে ! বেগেজ হেণ্ডলিঙৰ লগত জড়িত এবিধ প্ৰযুক্তিবিদ্যা কৌশলে কিবা অজ্ঞাত কাৰণত কাম কৰা নাই! বিষয়াসকল মূহুৰ্তৰ বাবে যেন কঁপি উঠিল ৷আৰু সেই কম্পনৰ তৰংগই সেই মুহুৰ্ততে সমগ্ৰ পৃথিৱীৰ অসামৰিক বিমান পৰিবহন বিভাগক জোকাৰি দিলে ৷

এই টাৰ্মিনেলটোৰ পৰা যাত্ৰা কৰিব লগা সেইদিনাৰ ৩৪খন বিমান কেনচেল নকৰি আৰু কোনো উপায় নাথাকিল৷ তাৰপিছৰ দহদিনত সৰ্বমুঠ ৫০০ খন বিমানৰ চলাচল কেনচেল কৰিব  লগা হ’ল৷ নতুন টাৰ্মিনেলটোত যাত্ৰীৰ ৪২০০০ বেগে এটা পাহাৰৰ ৰূপ ল’লে ৷ হিথ্ৰুৰ সকলো প্ৰস্তুতি বৃথা প্ৰমানিত হ’ল ৷

বিশ্বৰ সমগ্ৰ অসামৰিক বিভাগক জোকাৰি যোৱা এই ঘটনাটোৱেই জন্ম দিলে বা নতুনকৈ গুৰুত্ব কঢ়িয়াই আনিলে এটা নতুন বিষয়ৰ – ORAT অৰ্থাৎ Operational Readiness and Airport Transfer ৷ ইয়াৰ সহজ অৰ্থ হৈছে নতুন এয়াৰপৰ্ট বা টাৰ্মিনেলভৱন এটা নিৰ্মান কৰাৰ পিছত তাত সুকলমে কাম আৰম্ভ কৰিবলৈ কৰা নিখূঁট কাৰ্যসুচী ৷ আপাত দৃষ্টিত সহজ যেন লাগিলেও ই এটা আচলতে এটা জটিল বিষয় ৷ এটা উদাহৰণ দিওঁ, সেইযে ৪২০০০ হাজাৰ বেগৰ পাহাৰ সৃষ্টি হ’ল, কাৰ বেগ সেইয়া? যাব লগা যাত্ৰীৰ, নে আহিব লগা যাত্ৰীৰ? নে ৫ নম্বৰ টাৰ্মিনেলত নামি ৪ নম্বৰ টাৰ্মিনেলৰ পৰা যাত্ৰা কৰিব লগা বা ৪ নম্বৰত নামি ৫ নম্বৰ টাৰ্মিনেলৰ পৰা বিমান ধৰিব লগা যাত্ৰীৰ? মুঠতে ই এটা জটিল প্ৰক্ৰিয়া ৷

এতিয়া আহোঁ আত্মকথাৰ কথালৈ ৷

২০০৮ চনৰ ২৬ মাৰ্চ অৰ্থাৎ লণ্ডনত ঘটা এই ঘটনাটোৰ মাত্ৰ এদিন আগতে হায়দৰাবাদত চৰকাৰ আৰু ব্যক্তিগত সংস্থাৰ দ্বাৰা (Joint Venture) নিৰ্মান কৰি উলিউৱা নতুন এটাৰপৰ্টটো ৰাইজৰ বাবে মুকলি কৰি দিয়া হৈছিল৷ হায়দৰাবাদৰ ছামছাবাদ নামৰ ঠাইত নিৰ্মান কৰা এই নতুন বিমানকোঠটো আছিল তেতিয়ালৈকে চলি থকা বিমানকোঠ বেগমপেটৰ পৰা ১৫ কিলোমিটাৰ দূৰত৷ সেইয়ে সময়মতে  দুয়োটা এয়াৰপৰ্টতে সকলো কাম নিখূঁট ভাবে সমাপন কৰিব পৰাকৈ অতি সাৱধানে আচঁনি কৰাৰ প্ৰয়োজন হৈছিল ৷ মই গোৱা এয়াৰপৰ্টত ৭ বছৰ টাৰ্মিনেল ভৱন পৰিচালনা কৰাৰ অভিজ্ঞতা লৈ আহি দিল্লীৰ এয়াৰপৰ্টত ২০০৮ চনৰ জানুৱাৰী মাহত যোগদান কৰিছিলোহি৷ হায়দৰাবাদৰ মূৰব্বী বিষয়া নায়াৰ ছাৰে গোৱাত মই কৰা কামৰ কথা জানিছিল আৰু ২৪ মাৰ্চ তাৰিখে মোক হায়দৰাবাদলৈ মাতি আনি আয়োজনটো ওপৰে ওপৰে লক্ষ্য কৰি থকাৰ দায়িত্ব দিছিল৷ মই মোৰ দায়িত্ব নিষ্ঠাৰে পালন কৰিছিলো ৷

২০১০ চনত দিল্লীত সাজি উলিউৱা তিনি নম্বৰ টাৰ্মিনেলটো আছিল সেই সময়ৰ পৃথিৱীৰ ষষ্ঠ বৃহৎ টাৰ্মিনেল ভৱন ৷ দিল্লীত অনুষ্ঠিত হব লগা কমনৱেল্‌ঠ গেইমছৰ আগে আগে ৰাইজৰ বাবে মুকলি কৰি দিব লগা এই বিয়াগোম ভৱনটোত কাম আৰম্ভ কৰিবৰ বাবে  ORAT-ৰ  দায়িত্ব লৈছিল জাৰ্মানিৰ FRAPORT নামৰ বিখ্যাত কোম্পানিটোৱে ৷ মই প্ৰশিক্ষণ আৰু এয়াৰচাইদ অৰ্থাৎ যিঠাইত বিমানসমূহ ৰখা হয় সেই ঠাইৰ পৰিচালনাৰ আচঁনি প্ৰস্তুত কৰাৰ দায়িত্ব লৈছিলো ৷ আমাক সহায় কৰিছিল কানাডাৰ পৰা অহা ফিলিপ ভান মেনান নামৰ এজন বিদেশীয়ে ৷ ৪৭ ডিগ্ৰী তাপমাত্ৰাত কাম কৰিব লগা হোৱ সেই অভিজ্ঞতা আছিল মোৰ বাবে অনন্য ৷ শুভাকাঙ্খীসকলে কৈছিল- বৰণ কলা হৈ গৈছে! – হওক, এনেকুৱা সুযোগ ঘনে ঘনে আহিব নেকি, বগা হবলৈ পাছত বহুত সময় পাম! একো অসুবিধা আলৈ-আহুকাল নোহোৱাকৈ দিল্লী বিমানকোঠৰ টি-থ্ৰী ২০১০ চনৰ ৩ জুলাই তাৰিখে উদ্ধোধন কৰা হ’ল৷

২০১৪ চনত ফিলিপিনছৰ চিবু এয়াৰপৰ্টতো অধিগ্ৰহন কৰোঁতে মই এই অৰেট নামৰ বিভাগটোৰ নেতৃত্ব দিছিলো৷ কেইবাটাও কাৰণত মোৰ কামে প্ৰশংসা পাইছিল৷ সেই সময়ৰ কেইবাটাও আমোদজনক কাহিনী আৰু অভিজ্ঞতা ইতিমধ্যেই মই অসমৰ আলোচনীত লিখিছোঁ৷

এতিয়া আহোঁ আত্মকথাৰ দ্বিতীয় তথা শেষ পৰ্যায়লৈ ৷

এই বছৰৰ যোৱা মাহৰ ২৮ তাৰিখ অৰ্থাৎ কেইদনমান আগতে, ৰাতিপুৱাই ছিংগাপুৰৰ পৰা অহা এটা খবৰে মনটো পোহৰাই তুলিলে৷ প্ৰথমবাৰৰ বাবে ORAT নামৰ এই বিষয়টোৰ ওপৰত বিশ্বৰ প্ৰথমখন সন্মিলন ছিংগাপুৰত অনুষ্ঠিত হ’ব ৷ তেওঁলোকে অনুৰোধ কৰিছে তাত মই অতিথি বক্তা হিচাপে ভাগ লৈ এটা বক্তৃতা প্ৰদান কৰিব লাগে – সন্মিলনৰ দ্বিতীয় দিনা৷

৪৭ ডিগ্ৰী তাপমাত্ৰাত কাম কৰাৰ যন্ত্ৰনাদায়ক অভিজ্ঞতা আৰু জটিল বিষয় এটা হজম কৰাৰ কষ্টকৰ অনুশীলনে যেন হঠাতে গালে মুখে ফাকু সানি দিলে ৷