উড়াণ-টু আৰু উৰাৰ সপোন - Sadin 16-Feb-2018

উড়াণ-টু আৰু উৰাৰ সপোন

অসমত অলপতে অনুষ্ঠিত হোৱা বিনিয়োগকাৰীৰ সন্মিলনখনত ভাৰতৰ প্ৰধান মন্ত্ৰীয়ে দিয়া ভাষণত কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰৰ অসামৰিক বিমান পৰিবহন মন্ত্ৰালয়ে গ্ৰহণ কৰা আঁচনি “উড়াণ-টু”-ৰ উল্লেখ কৰাত আঁচনিখনৰ প্ৰতি জনসাধাৰণৰ আকৰ্ষণ বৃদ্ধি পাইছে৷ কোনো কোনোৱে এই আঁচনিখন একমাত্ৰ অসম আৰু উত্তৰ পূৰ্বাঞ্চলৰ বাবেই প্ৰস্তুত কৰা হৈছে বুলিও ভাবিছে, কথাটো তেনে নহয়৷  আজি এই আঁচনিখনলৈ কিছু ওচৰৰ পৰা চোৱাৰ প্ৰয়াস কৰোঁ৷

উড়াণ হৈছে এটা বাক্যৰ আদ্যাক্ষৰ কেইটাৰে গঠিত হোৱা এটা শব্দ –হিন্দী ভাষাৰ বাক্য – “উৰে দেশ কা আম নাগৰিক”৷ এই আঁচনিখনৰ মূলটো হৈছে ২০১৬ চনত কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে গ্ৰহণ কৰা অসামৰিক বিমান পৰিবহন নীতি (Civil Aviation Policy)৷ ধূঁৱলী কুঁৱলী বিমান পৰিবহনৰ চৰকাৰী নীতিৰ বাবে আমাৰ দেশত বিমান পৰিবহনে গা কৰি উঠিব পৰা নাই বুলি বহুদিনীয়া এটা অভিযোগ আছিল৷ জনসংখ্যাৰ ফালৰ পৰা চীন দেশৰ জনসংখ্যা আমাৰ দেশতকৈ ১৫ শতাংশ বেছি কিন্তু সেইখন দেশত বিমান যাত্ৰীৰ সংখ্যাটো আমাৰ দেশৰ পাঁচগুণ৷ আমাৰ দেশত থকা বিমানৰ সংখ্যা আৰু জনসংখ্যাৰ তুলনা কৰিলে দেখা যায় যে আমাৰ দেশত এখন বিমানৰ বিপৰীতে ২৮.৯ লাখ বাসিন্দা আছে, কিন্তু চীন দেশত এই সংখ্যাটো মাত্ৰ ১১ লাখ৷ “এয়াৰ ট্ৰিপ পাৰ কেপিটা”(Air Trip per Capita) আমাৰ দেশত ০.০৪ কিন্তু চীন দেশত ০.১৫, ব্ৰাজিলত ০.২৫ আৰু মালয়েছিয়াত ০.৫৪ ৷ এনে ধৰণৰ বিভিন্ন পৰিসংখ্যাৰে প্ৰমান কৰিব পাৰি যে আমাৰ দেশত যিধৰণে বিমান পৰিবহনৰ সমৃদ্ধি হব লাগিছিল সেই ভাবে হোৱা নাই৷ আৰু এটা আমোদজনক তথ্য আমাৰ দেশত এতিয়া বিমানযাত্ৰীৰ বৃদ্ধিৰ হাৰ পৃথিৱীৰ ভিতৰতেই শ্ৰেষ্ঠতম – ২০ শতাংশতকৈও বেছি৷ যোৱাবছৰৰ বৃদ্ধিৰ হাৰ আছিল ২২ শতাংশ ৷ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় গড় বৃদ্ধি (International Average Growth) ৫ শতাংশতকৈও কম ৷ ইন্টাৰনেচনেল এয়াৰ ট্ৰেন্সপৰ্ট এছচিয়েছন (International Air Transport Association) অৰ্থাৎ আইয়াটাই (IATA) ভবিষ্যতবাণী কৰিছিল যে অতি সোনকালেই ভাৰতবৰ্ষ  পৃথিৱীৰ তিনিখন শ্ৰেষ্ঠ বিমান পৰিবহন বজাৰৰ এখন হ’ব৷ তেওঁলোকৰ মতে ২০১৪-১৫ চনত আমাৰ দেশৰ স্থান আছিল নৱম, কিন্তু ২০২০ চনৰ প্ৰথম ভাগত আমাৰ স্থান পঞ্চমলৈ জপিয়াই যাব, আৰু সেই বছৰৰে শেষৰ ফাললৈ আমাৰ স্থান গৈ তৃতিয় হ’বগৈ৷ আমাৰ আগত থাকিব চীন আৰু আমেৰিকা৷

ভাৰত চৰকাৰে ভিঝন ২০২০ (Vision 2020) নামৰ এখন আঁচনিৰে অসামৰিক বিমান পৰিবহন বিভাগৰ আন্তঃগাঠনি সৱল কৰাৰ প্ৰক্ৰিয়াটো আগতেই আৰম্ভ কৰিছিল৷ কিন্তু আমাৰ দেশত সৱল অসামৰিক বিমান পৰিবহন নীতিৰ অভাৱ হৈ থকাত এই বৃদ্ধিৰ লগত জড়িত কামকাজবোৰ  আশা কৰা ধৰণে আগবঢ়াব পৰা নাছিল৷ ২০১৬ চনত চৰকাৰে ব্যৱহাৰিক দিশৰ পৰা এটা সৱল বিমান পৰিবহন নীতি গ্ৰহন কৰিছে , ইয়াৰ নামেই নেচনেল চিভিল এভিয়েছন পলিচি ২০১৬ (National Civil Aviation Policy 2016)৷ ব্যৱহাৰিক দিশৰ পৰা বুলি উল্লেখ কৰাৰ এটা উদাৰণ এনে ধৰণৰ – বিমান এখনে এটা নিৰ্দিষ্ট দূৰত্বৰ যাত্ৰা শেষ কৰাৰ পিছত এক বিশেষ ধৰণৰ পৰীক্ষা নিৰীক্ষা আৰু মেৰামতিৰ কাম কৰিব লাগে – ইয়াক অভাৰ হাউল (Overhaul) বুলি কোৱা হয়৷ আমাৰ দেশত এই সুবিধা নথকাত বিমানবোৰ বিদেশলৈ লৈ যাব লাগে৷ ই অত্যন্ত খৰচী কাম৷ চৰকাৰৰ নতুন নীতিয়ে আমাৰ দেশতে এম-আৰ-ঔ (MRO) মানে মেইনটেনেঞ্চ, ৰিপেয়াৰ অভাৰহাউলৰ (Maintenance, Repair, Overhaul)  সুবিধাৰ ব্যৱস্থা কৰিছে৷

আম্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বিমান পৰিবহন সংস্থাৰ (International Civil Aviation Organization) মতে বিমানেৰে সংযোগ হোৱাৰ পাছত এখন ঠাইৰ প্ৰচুৰ অৰ্থনৈতিক প্ৰগতি হয়৷ তেঁওলোকে ইয়াৰ পৰিমানো হিচাপ কৰি উলিয়াইছে৷ যিঠাইৰ বিমান পৰিবহনৰ বাবে ১০০ ডলাৰ অতিৰিক্ত খৰচ কৰা হয়, সেই ব্যয়ে ঠাইখনৰ ব্যৱসায়লৈ ৩২৫ ডলাৰৰ বৃদ্ধি কঢ়িয়াই আনে৷ তেনেকৈ বিমান পৰিবহন বিভাগত ১০০ জনৰ সংস্থান হোৱা মানে ঠাইখনত ৬১০ টা চাকৰিৰ সৃষ্টি হোৱা৷ ভাৰত চৰকাৰে গ্ৰহন কৰা এই নতুন নীতিত সেয়ে পিছপৰা চহৰসমূহৰ লগত বিমানৰ যোগাযোগ স্থাপন কৰিবৰ বাবে পৰিকল্পনা কৰা হৈছে – এই পৰিকল্পনা বা আঁচনিৰ নামেই ৰিজিঅনেল কনেক্টিভিটি স্কিম বা উড়াণ (Regional Connectivity Scheme or UDAN)৷

আমাৰ দেশত থকা সৰ্বমুঠ বিমানকোঠৰ সংখ্যা আজিৰ তাৰিখত প্ৰায় ৪৮৬টা, আমাৰ উত্তৰ পূৰ্বা়্ঞ্চলতে ১৫ টাতকৈও অধিক বিমানকোঠ আছে৷ বিমানকোঠ মানে অৱশ্যে বিমান এখন উঠা বা নমাৰ সুবিধা থকাৰ কথাটোহে কোৱা হৈছে - এভিয়েচনৰ ভাষাত এৰোড্ৰম (Aerodrome) বা এয়াৰ ষ্ট্ৰিপ (Air Strip) বুলি কয়৷ এই ৪৮৬ টা এৰোদ্ৰমৰ ৪০৬ টাতে নিয়মীয়া বিমানৰ কোনো সুবিধা নাই৷ উড়াণ নামৰ এই আঁচনিৰ দ্বিতীয় পৰ্যায়, উড়াণ-টু,  ২০১৭ চনৰ আগষ্ট মাহত আৰম্ভ কৰা হয়৷  উত্তৰ পূৰ্বাঞ্চলকে সামৰি দেশৰ কেইবাখনো পাৰ্বত্য ৰাজ্যৰ সৰু সৰু ৪৩খন চহৰলৈ বিমান পৰিবহনৰ সুবিধা প্ৰদান কৰাটোৱেই এই আঁচনিৰ মূল লক্ষ্য৷ অসমৰ ভাগত পৰা বিমানকোঠ কেইটা হৈছে – যোৰহাট, লীলাবাৰী আৰু তেজপুৰ৷ তেনেকৈ কেইবাটাও হেলিপেড প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰো আঁচনি কৰিছে ৷ মাজুলী, মিছা, কোকৰাঝাৰ আদিকে ধৰি সৰ্বমুঠ ২১ খন ঠাইৰ নাম হেলিপেড নিৰ্মান কৰা আঁচনিত অন্তৰ্ভুক্ত হৈছে৷

আঁচনিখন প্ৰয়োগ হোৱাৰ ধৰণটো আমাৰ দেশত নতুন– ৰুট (Route) অৰ্থা বিমান যোগাযোগৰ পথটো নিৰ্ধাৰণ কৰি লৈ চৰকাৰে নিবিদা জাৰী কৰিব কোন কোন এয়াৰলাইনচে এই পথত সেৱা আগবঢ়াব খোজে৷ নিবিদাৰ ভিত্তিত এটা এয়াৰলাইন নিৰ্বাচিত কৰা হব৷ সেই পথত তেওঁলোকে এক্সক্লুছিভ সেৱা (Exclusive Service) আগবঢ়োৱাৰ সুযোগ লাভ কৰিব৷ তেওঁলোকে বিমান কোঠত লেণ্ডিং বা পাৰ্কিং ফিজ (Landing or Parking Fees) দিব নালাগে৷ ওপৰেদি উৰি যাবৰ বাবে দিব লগা আৰ এন এফ চি (RNFC) অৰ্থ্যৎ ৰুট নেভিগেচন ফেচিলিটি চাৰ্জো (Route Navigation Facility Charges) ৰেহাই মূল্যত দিব পাৰিব৷ যাত্ৰীৰ বাবে ল’ব লগা ভাৰাৰ ক্ষেত্ৰত উৰ্ধতম চৰকাৰী বাধা নিষেধ থাকিব , কাৰণ এই পৰিবহন ব্যৱস্থাই মূলতঃ বাছ আৰু ৰে’লৰ লগত প্ৰতিযোগিতা কৰিব লাগিব৷ এই আঁচনিৰ আধাৰত চলিব লগা বিমানসমূহৰ কেটেগৰী নিৰ্বাচন কৰা হৈছে – কেটেগৰী ওৱান এ (Category-1A) যিয়ে নজনতকৈ কম যাত্ৰী কঢ়িয়াব পাৰে৷ তেওঁলোক বিমানৰ আটাইকেইটা চিট এই আঁচনিৰ আধাৰত চলাব লাগিব৷  কেটেগৰী ওৱান, টু, থ্ৰী (Category-1,2,3) হৈছে ৮০ জনতকৈ কম যাত্ৰী কঢ়িয়াব পৰা বিমান, তেওঁলোক মুঠ চিটৰ ৫০ শতাংশ চিট এই আঁচনিৰ আধাৰত চলাব লাগিব৷ হেলিকপ্তাৰ সেৱাৰ আটাইকেইটা চিটেই এই সেৱাৰ অধীন হ’ব৷

বিমানকোঠৰ উন্নতি সাধন আৰু এয়াৰলাইনচলৈ, নিৰ্দিষ্ট সময়ৰ বাবে অৰ্থনৈতিক সাহাৰ্য আগবঢ়াবৰ বাবে ভায়েবিলিটি গেপ ফাণ্ডিং (Viability Gap Funding) নামেৰে এটা সুবিধাও এই আঁচনিত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে৷ কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰ আৰু ৰাজ্য চৰকাৰ দুয়ো মিলি এই আঁচনি সফল কৰিবলৈ সা-সুবিধা প্ৰদান কৰিব৷

অসম বা উত্তৰ পূৰ্বাঞ্চলক এটা স্বাস্থ্যবান, নিৰ্ভৰযোগ্য আৰু মিতব্যয়ী হেলিকপ্তাৰ সেৱা লাগে৷ ৰাজ্য চৰকাৰে যদি এই আঁচনিৰ পুৰ্ণ সুযোগ গ্ৰহন কৰে, অসমৰ বাসিন্দাসকলৰ লগতে পৰ্যটন উদ্যোগলৈও ভাল দিন অহাৰ সম্ভাৱনা আছে৷