অনুবাদৰ পৰা কিয়দাংশঃ (৫)

অনুবাদৰ পৰা কিয়দাংশঃ (৫)

            সেই সময়ত মোৰ কোনো মুছলমান বন্ধু নাছিল বুলি কোৱা কথাষাৰ সম্পূৰ্ণ সত্য নহয়৷ আশা নকৰাকৈয়ে বহুত বেছি ধৰণে মই লাভৱান হৈছিলো লেডী আইৰিণ কলেজত পঢ়ি থকা মোৰ  ভন্টীৰ দ্বাৰা ৷ হায়দৰাবাদৰ পৰা অহা মুছলমান ছোৱালী এজনীৰ লগত তাইৰ বন্ধুত্ব হৈছিল – নাম আছিল ঘয়ুৰুনিছা হাফিজ৷ ৰবিবাৰে প্ৰায়েই তাইক আমাৰ ঘৰত চাহ খাবলৈ মতা হৈছিল৷ প্ৰথমবাৰ তাই আমাৰ ঘৰলৈ আহোঁতে বোৰ্খা পিন্ধি আহিছিল আৰু ভন্টীয়ে কেইবাবাৰো কোৱাৰ পাছতহে তাই সেইখন মুখৰ পৰা গুচাইছিল৷ তাইক গাৰ গঠন লাহী আৰু চুলি সামান্য মুগা বৰণীয়া কেকোৰা আছিল ৷ পৰ্দাৰ আৰঁত থাকিলেও কিন্তু তাই ল’ৰাৰ লগত বেছ ৰস কৰি কথা পাতিব জানিছিল৷ মই পাগলৰ দৰে তাইৰ প্ৰেমত পৰিলো৷ ধৰ্মীয় বান্ধোনৰ বাবে তাইক বেছি আপোন কৰি লোৱাতো সম্ভৱপৰ নহয় বুলি জানিছিলো কিন্তু মুছলমান ছোৱালী এজনীৰ লগত যে মোৰ বন্ধুত্ব হৈছিল সেই কথা ভাবিয়েই মোৰ মন পুলকিত হৈছিল৷ তাই কিন্তু মোতকৈ সাহসী আছিল৷ এদিন মোৰ ভন্টীৰ সৈতে তাইকো লৈ চিনেমা চাবলৈ গৈছিলো ৷ চিনেমা হলৰ লাইট নুমাই নোযোৱা পৰ্যন্ত তাই বোৰ্খা পিন্ধি আছিল৷ মই বহিছিলো তাই আৰু মোৰ ভন্টী দুয়োৰে মাজত৷ চিনেমা আৰম্ভ হোৱাৰ কিছু সময়ৰ পাছত তাইৰ হাতৰ স্পৰ্শ মই মোৰ হাতত অনুভৱ কৰিলো৷ ক’ব নোৱাৰাকৈয়ে তাইৰ হাতটো মোৰ হাতৰ ওপৰত থলে নে ইচ্ছা কৰিয়েই তেনে কৰিছে মই চিন্তা কৰিবলৈ লওঁতেই তাই তাইৰ হাতৰ আঙুলিকেইটা মোৰ আঙুলিৰ মাজেদি সুমুৱাই দিলে৷ মই ৰোমাঞ্চিত হৈ উঠিলো ৷ চিনেমাত মন নবহা হ’ল৷ ইন্টাৰভেলৰ পাছত ভন্টীয়ে গম নোপোৱাকৈ মই তাইক সুধিলো – মই তাইলৈ চিঠি লিখিব আৰু তাইৰ লগত ফুৰিবলৈ যাব পাৰিম নে? তাই মূৰ দুপিয়াই সন্মতি জনালে আৰু ক’লে – মোক তোমাৰ ভন্টীৰ লগত ওলাই যোৱাৰ অনুমতি আছে ৷ তুমি এটা কাম কৰিবা – মোক নিবলৈ আৰু থ’বলৈ আহিবা ৷

               ভন্টীয়ে গম নোপোৱাকৈ তাইক মই প্ৰতি দেওঁবাৰে ঘৰৰ পৰা গাড়ীত উঠাই লৈ দীঘল লং ড্ৰাইভত যোৱা কৰিলো৷ সেই সময়ত দেউতাৰ দুখন গাড়ী আছিল – নতুনখন তেখেতে নিজে চলাইছিল আৰু পুৰণি ফিয়েট কাৰখন পৰিয়ালৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ দিছিল৷ ফিয়েট কাৰখনৰ ক্লাছডালৰ ওচৰতে আন এডাল লিভাৰ আছিল যিডাল হেঁচা মাৰি দিলে পেট্ৰলৰ সোঁতটো বন্ধ হৈ গাড়ীখন ৰৈ যায় ৷ বাওঁহাতেৰে মই তাইৰ হাতখন ধৰি থাকো আৰু সোঁ-হাতেৰে গাড়ীৰ ষ্টিয়েৰিংডাল ৷ তাতকৈ বেছি আগবাঢ়িবলৈ মই এদিনো সুযোগ পোৱা নাই৷ এদিন সন্ধ্যা আওহতীয়া ঠাই এখনলৈ তাইক লৈ আনি মই গাড়ীখন বুদ্ধি কৰি বন্ধ কৰি দিলো ৷ ভাবিলো – তাইক অন্ততঃ এবাৰ আকোৱালি লওঁ! তাই মোৰ বুদ্ধিটো বুজি পালে আৰু লিভাৰডাল অন কৰি দি ক’লে – তুমি যদি এনেকুৱা কৰা মই কিন্তু আগলৈ কেতিয়াও নাহোঁ আৰু ৷ তাতকৈ আগবঢ়া আৰু নহ’ল কিন্তু লাহোৰ আৰু লণ্ডনৰ পৰা মই তাইলৈ দীঘল দীঘল  প্ৰেমপত্ৰ লিখিছিলো৷ অৱশ্যে মই তেনে চিঠি আন ছোৱালীলৈও লিখিছিলো৷

           ত্ৰিশ বছৰতকৈও অধিক দিনৰ পাছত ঘয়ুৰ মোৰ জীৱনলৈ আকৌ উভতি আহিছিল মোৰ ভন্টীৰ যোগেদিয়েই ৷ তাই আমাৰ মাজত থকা সম্পৰ্কৰ একো ভূ পোৱা নাছিল৷ তেতিয়ালৈকে ঘয়ূৰে দুজন স্বামীৰ মৃতদেহ সমাধিক্ষেত্ৰলৈ লৈ যোৱা দেখা পাইছে৷ তাই তেতিয়া ফৰীছা নামৰ এজনী ওঠৰ বছৰীয়া মৰমলগা ছোৱালীৰ মাতৃ৷  ফৰীছাইও মাকৰ দৰেই লেডী আইৰিণ কলেজত পঢ়িবলৈ আহিছিল আৰু মোক তাইৰ স্থানীয় অভিভাৱক পাতিছিল৷ তাইও মাকৰ দৰেই হৈছিল যেন লাগে৷ লোকেল গাৰ্ডিয়ানৰ ঘৰলৈ যোৱাৰ নামত তাই প্ৰায়েই হেষ্টেলৰ পৰা বাহিৰলৈ গৈছিল আৰু তাৰ পাছত মোৰ পৰা তাই আমাৰ ঘৰত থকা বুলি লিখাই নিছিল৷

          আশী বছৰ বয়সলৈকে ঘয়ূৰ মোৰ বন্ধু হৈ আছিল৷ যেতিয়াই মই হায়দৰাবাদলৈ গৈছো সুবিধা উলিয়াই কিছু সময় তাইৰ লগত কটাইছো৷ প্ৰকৃততে ঘয়ূৰৰ প্ৰেমৰ বাবেই মই মুছলমানসকলক ভাল পাবলৈ আৰম্ভ কৰিছিলো ৷ মই এইটোৱেই সিদ্ধান্তত উপনীত হ’লো যে কোনোবা জাতি এটাক অন্তৰেৰে ভাল পাবলৈ হলে সেই জাতিৰ কাৰোবাৰ লগত প্ৰেমত পৰিব লাগে ৷